وبسایت رسمی اتاق بازرگانی ایران و کره جنوبی

کره جنوبی از سال ۲۰۱۹ سیستم اقتصاد سندباکسی (Sandbox Economy) را آغاز کرده است. «سندباکس» در اصل به محیطی گفته می‌شود که در آن شرکت‌ها و استارتاپ‌ها می‌توانند محصولات و خدمات نوآورانه خود را به‌طور آزمایشی و بدون برخورد با محدودیت‌های سختگیرانه قانونی پیاده‌سازی کنند. این شیوه اجازه می‌دهد ایده‌ها در فضای واقعی اما تحت نظارت تست شوند و در صورت موفقیت، راه برای ورود سریع‌تر آنها به بازار باز شود.

برخلاف روش‌های سنتی که قوانین و مقررات معمولاً پیشاپیش مانع از آزمون ایده‌های تازه می‌شدند، سندباکس راهی است برای اینکه نوآوری‌ها ابتدا محک بخورند و سپس، در صورت اثبات ایمنی و کارآمدی، قوانین متناسب با آنها اصلاح شوند. کره جنوبی امروز با معرفی مدل پیشرفته‌تری به نام «مگا سندباکس» (Mega Sandbox)، به دنبال آن است که این تجربه را از سطح شرکت‌های منفرد فراتر برده و به سطح صنایع و مناطق گسترده منتقل کند. در این مدل، دولت ضمن مقررات‌زدایی هوشمند، توسعه زیرساخت‌ها و ارائه مشوق‌ها، از فناوری‌هایی همچون هوش مصنوعی، آموزش دیجیتال، توسعه منابع انسانی و تحقیق و توسعه (R\&D) به‌صورت جامع حمایت می‌کند.

کره جنوبی به عنوان یکی از اقتصادهای صنعتی پیشرفته آسیا، طی دهه‌های اخیر رشد سریع اقتصادی و صنعتی را تجربه کرده است. این رشد، در کنار مزایای اقتصادی، پیامدهایی همچون افزایش مصرف انرژی و وابستگی به سوخت‌های فسیلی را به همراه داشته که چالش‌هایی جدی در حوزه امنیت انرژی و تغییرات اقلیمی ایجاد کرده است. در واکنش به این وضعیت، دولت کره جنوبی مجموعه‌ای از سیاست‌ها و برنامه‌های جامع را برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی و بهبود بهره‌وری تدوین و اجرا کرده است که امروزه به یکی از ارکان اصلی سیاست‌گذاری انرژی این کشور تبدیل شده است.

پایه اصلی این سیاست‌ها بر قانون «استفاده منطقی از انرژی» مصوب سال ۱۹۷۹ استوار است. این قانون اهدافی همچون مدیریت تقاضا، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و استفاده بهینه از منابع انرژی را دنبال می‌کند و اجرای آن بر عهده سازمان انرژی کره (KEMCO) گذاشته شده است. این سازمان علاوه بر اجرای برنامه‌های ارتقای بهره‌وری، نقش مهمی در آموزش عمومی و توسعه فناوری‌های کم‌مصرف ایفا می‌کند.

کره جنوبی در سال‌های اخیر رشد چشمگیری در ظرفیت تولید انرژی خورشیدی خود تجربه کرده است. بر اساس آمار سال ۲۰۲۴، ظرفیت نصب شده انرژی خورشیدی در این کشور حدود ۳۰ گیگاوات است که سهم عمده‌ای از کل ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر را تشکیل می‌دهد. دولت کره جنوبی اهداف بلندمدتی برای توسعه این بخش در نظر گرفته است؛ از جمله افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر به بیش از ۳۰ درصد کل سبد انرژی کشور تا سال ۲۰۵۰ که بخشی از برنامه جامع برای رسیدن به کربن صفر است.

با وجود این پیشرفت‌ها، توسعه انرژی خورشیدی در کره جنوبی با چالش‌های متعددی روبرو است، به ویژه محدودیت‌های قانونی و مقرراتی که اغلب مربوط به دهه‌های گذشته است. به عنوان مثال، محدودیت استفاده از زمین‌های کشاورزی برای پروژه‌های انرژی خورشیدی که به نام «کشاورزی با انرژی خورشیدی» یا Agrivoltaics شناخته می‌شوند، تنها اجازه استفاده حداکثر ۸ ساله از این زمین‌ها را می‌دهد. این محدودیت که در ابتدا برای حفظ زمین‌های کشاورزی و جلوگیری از تغییر کاربری غیرمجاز وضع شده بود، اکنون مانع جدی سرمایه‌گذاری در پروژه‌های نوآورانه ترکیبی شده است. همچنین، مقررات پراکنده درباره فاصله‌گذاری پنل‌های خورشیدی از مناطق مسکونی یا جاده‌ها که بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ متر متفاوت است، مشکلاتی در اجرای یکنواخت و موثر پروژه‌ها ایجاد کرده است