این سخت‌گیری باعث می‌شود پروژه‌های صوری یا شرکت‌های بدون پشتوانه نتوانند وام‌های کلان دریافت کنند. بانک‌ها در کره به معنای واقعی کلمه «دروازه‌بان ضد فساد» هستند. آنها با ارزیابی توان مالی شرکت‌ها، تضمین درآمد پروژه و قراردادهای شفاف، مسیر رانت و سوءاستفاده را مسدود می‌کنند. نتیجه آن، تخصیص منابع بانکی به پروژه‌های واقعی و قابل اجرا است، نه به افرادی که از نفوذ و رانت سوءاستفاده می‌کنند.
اگر یک شرکت نتواند اقساط خود را پرداخت کند، بانک‌ها برنامه‌ای مشخص دارند. ابتدا وارد مدیریت پروژه می‌شوند تا جریان درآمد بهبود یابد، سپس در صورت نیاز دارایی‌های وثیقه‌ای برای تسویه بدهی مصادره می‌شوند. گاهی بازسازی بدهی یا کاهش بخشی از آن انجام می‌شود و اگر هیچ‌یک موفق نباشد، پروژه سریعا ورشکسته اعلام می‌شود. این قوانین سختگیرانه نه تنها از فساد جلوگیری می‌کند، بلکه از انتشار بحران مالی به کل اقتصاد نیز پیشگیری می‌کند.
تجربه کره جنوبی یک درس روشن دارد : سخت‌گیری بانک‌ها محدودیت نیست، بلکه تضمین رشد واقعی و عدالت اقتصادی است. هرگاه وام‌های کلان بدون ارزیابی دقیق و تضمین به شرکت‌ها و افراد خاص پرداخت شوند، نتیجه چیزی جز فساد و هدررفت منابع نیست. اما وقتی سیستم بانکی شفاف، قانونمند و سخت‌گیر باشد، حتی وام‌های کلان هم می‌توانند به پروژه‌های واقعی، اشتغال، تولید و توسعه کشور تبدیل شوند.
، مطالعه تجربه کره جنوبی هشدار و درس بزرگی است. ایجاد سیستم بانکی شفاف، ارزیابی دقیق پروژه‌ها، قراردادهای شفاف و مدیریت ریسک تنها راه تضمین رشد واقعی و جلوگیری از هدررفت منابع است. سخت‌گیری بانک‌ها نه تهدید، بلکه محافظ واقعی اقتصاد است؛ محافظی که ما در ایران کم‌اهمیت گرفته‌ایم و تجربه تلخش را بارها دیده‌ایم.
منبع : روزنامه هانکوک گیون جه و گزارش مرکز نظارت مالی کره جنوبی
تهیه کننده :مرتضی سلطانپورابیانه