اتاق بازرگانی و صنایع کره برای تحقق این هدف سه مسیر کلیدی را پیشنهاد کرده است. نخست، ایجاد شهرهای تخصصی برای سکونت خارجی‌ها بر اساس مدل اقتصادی «شهر چارتر» (Charter City) پل رومر، اقتصاددان دانشگاه نیویورک. این شهرها باید از انعطاف‌پذیری در مقررات شهری و اقتصادی برخوردار باشند تا محیطی امن، مدرن و کارآمد برای زندگی و فعالیت نیروهای خارجی فراهم کنند. دولت کره در نظر دارد با استفاده از تسهیلاتی مانند معافیت‌های مالیاتی، زیرساخت‌های آموزشی و بهداشتی پیشرفته، و برنامه‌های اسکان خانوادگی، شرایط اقامت طولانی‌مدت را برای نیروهای خارجی مهیا کند.
دومین محور پیشنهادی، **جذب کارخانه‌ها و پایگاه‌های تولید جهانی است. در واقع، ایجاد کارخانه‌ها و مراکز صنعتی در حوزه‌هایی همچون نیمه‌رساناها، هوش مصنوعی و بیوتکنولوژی، خود بستری برای ورود نیروهای متخصص از سراسر جهان خواهد بود. این راهبرد که در گزارش با عنوان «کارخانه‌های جهانی» معرفی شده، بر پیوند میان سرمایه‌گذاری صنعتی و جذب نیروی انسانی متکی است و پیشنهاد می‌کند که با راه‌اندازی یک پلتفرم استخدام یکپارچه، شرکت‌های بین‌المللی بتوانند به طور مستقیم استعدادهای خارجی را به صنایع داخلی پیوند دهند.
در گام سوم، گزارش بر **پرورش استعدادهای خارجی متناسب با نیازهای صنایع کره‌ای** تأکید دارد. این طرح که با شعار «اول آموزش، سپس استخدام» تعریف شده، به جای جذب نیروی آماده، بر آموزش و پرورش بلندمدت استعدادهای بالقوه در کشورهای دوست و دارای پیوند فرهنگی با کره، مانند ویتنام و اندونزی تمرکز دارد. این برنامه با بهره‌گیری از نفوذ فرهنگی کره از طریق کی‌پاپ و فرهنگ کی (K-Culture)، قصد دارد دانشجویان نخبه را از کشورهای جنوب شرق آسیا جذب کرده و آن‌ها را مطابق با نیازهای واقعی صنایع کره‌ای آموزش دهد.
بر اساس مدل سه‌مرحله‌ای ارائه‌شده در گزارش، در کوتاه‌مدت ورود استعدادهای خارجی موجب افزایش مصرف و رشد فوری تقاضای داخلی می‌شود؛ در میان‌مدت بهره‌وری و ظرفیت تولید را بالا می‌برد؛ و در بلندمدت، با ادغام کامل این نیروها در اکوسیستم صنعتی کشور، خوشه‌های نوآوری شکل می‌گیرد و اقتصاد به مرحله‌ای از رشد پایدار و هوشمند وارد می‌شود.
«لی جونگ‌میونگ»، رئیس بخش نوآوری صنعتی در اتاق بازرگانی و صنایع کره، در این گزارش هشدار داده است که رقابت جهانی برای جذب استعدادها در عصر هوش مصنوعی روزبه‌روز شدیدتر می‌شود. او تأکید می‌کند: «ما باید فوراً یک سازوکار سیاستی برای جذب و استقرار سریع استعدادهای خارجی ایجاد کنیم و با توسعه شهرهای رقابتی جهانی موسوم به مگا سندباکس، مسیر رشد اقتصادی را هموار سازیم.»
به نظر می‌رسد کره جنوبی در آستانه مرحله‌ای تازه از توسعه قرار دارد؛ مرحله‌ای که موتور آن دیگر صرفاً فناوری یا سرمایه نیست، بلکه انسان است — انسان‌هایی از ملیت‌ها و مهارت‌های گوناگون که با ورودشان می‌توانند ساختار جمعیتی، صنعتی و فرهنگی کشور را دگرگون کنند. در جهانی که رقابت برای جذب ذهن‌های خلاق جای رقابت برای منابع طبیعی را گرفته است، کره در تلاش است با سیاستی هوشمندانه و جسورانه بار دیگر در خط مقدم بایستد؛ این بار نه تنها به عنوان قدرت صنعتی آسیا، بلکه به عنوان قدرت استعداد و نوآوری جهانی.
**منبع:
اتاق بازرگانی و صنایع کره (KCCI)
تهیه کننده :مرتضی سلطانپور ابیانه