در این میان، فشار از سوی دولت ایالات متحده نیز افزایش یافته است—به‌ویژه از سوی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، که نگاهش به کره جنوبی همواره ترکیبی از شک و مطالبه‌گری بوده است. او بارها هشدار داده که تنها کشورهایی که "بازارهای خود را به طور کامل باز می‌کنند" از تخفیف‌های تعرفه‌ای بهره‌مند خواهند شد. ترامپ حتی تهدید به اعمال "تعرفه‌های بسیار بالا" برای کشورهایی کرده است که در نگاه او از حمایت‌گرایی اقتصادی دست برنداشته‌اند. از نظر او، کره جنوبی در حوزه‌هایی نظیر مقررات دیجیتال، محدودیت‌های کشاورزی و سهم اندک در هزینه‌های دفاعی، هنوز همکاری لازم را ندارد.
در پاسخ، سئول بسته‌ای ۱۰۰ میلیارد دلاری برای سرمایه‌گذاری در آمریکا آماده کرده که شامل مشارکت غول‌هایی چون سامسونگ، ال‌جی، هیوندای و SK می‌شود. اما در مقایسه با تعهدات ژاپن، این بسته همچنان کوچک‌تر است و به گفته تحلیل‌گران ممکن است نیاز به تقویت داشته باشد—به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند انرژی مایع (LNG) و پروژه‌های مشترک فناوری.
از سوی دیگر، با توجه به اینکه بیش از ۶۰ درصد از مازاد تجاری کره جنوبی با آمریکا در سال ۲۰۲۴ از صنعت خودرو حاصل شده، هرگونه توافق ضعیف‌تر از ژاپن می‌تواند به‌ویژه برای شرکت‌هایی مانند هیوندای و کیا، پیامدهای سنگینی داشته باشد. آن‌ها مستقیماً با برندهای ژاپنی در بازار آمریکا رقابت می‌کنند و حتی تفاوتی جزئی در تعرفه‌ها می‌تواند به کاهش سهم بازار منجر شود.
در شرایطی که اروپا نیز در آستانه توافق با آمریکا برای کاهش تعرفه‌ها قرار دارد، خطر انزوای تجاری کره جنوبی بیش از پیش واقعی به نظر می‌رسد.
در نهایت، بازی اکنون تنها بر سر دستیابی به یک توافق نیست؛ بلکه مسئله اصلی دستیابی به توافقی هم‌سطح یا بهتر از ژاپن است. توافقی که اگر کمتر از انتظار باشد، می‌تواند تبعاتی جدی برای صادرات، دیپلماسی اقتصادی و جایگاه کره جنوبی در مهم‌ترین بازار جهان به همراه داشته باشد.
کره جنوبی ناگزیر است میان حفظ منافع ملی و پاسخ به فشارهای تجاری ترامپ، تعادل دشواری ایجاد کند. اما یک چیز روشن است: در دنیای ترامپی از سیاست‌های تجاری، کشورهایی که بیش‌تر بده‌بستان می‌کنند، بازی را می‌برند.